Tijdens de supervisie werk ik met verschillende werkvormen, die passen bij de supervisant(en) die ik op dat moment als supervisor begeleid. (H)erkenning) en acceptatie van wat er speelt bij een supervisant maakt ontwikkeling mogelijk. Zo gaf een supervisant terug, dat zij veel herkende in het ‘wantrouwende masker’, omdat zij al vroeg geleerd heeft om alles alleen op te lossen, zonder dat ze iemand nodig heeft. Toen was het helpend om in die situatie te overleven, in haar huidige werk en privé loopt ze erin vast. Tijdens de supervisie doorlopen we elk aspect van ‘het masker’, waardoor de supervisant steeds meer zelfinzicht krijgt en op basis daarvan andere keuzes kan maken.